عملکرد هورمون‌های تیروئید:
– ممکن است تولید آنتی‌بادی را تحریک کند.
– تحریک استفاده از اکسیژن در بدن.
– ممکن است با تحریک تولید و فعالیت پروتئین‌های انعطاف پذیر، مانع از بروز چاقی شود.
– ممکن است باعث کاهش افسردگی شود. (تری‌یدوتیرونین (T3)، در اتصال به داروهای ضدافسردگی استفاده می‌شود).
– برای حفظ عملکرد طبیعی حافظه، سطح بهینه هورمون‌های تیروئید لازم است.
– هورمون‌های تیروئید میزان ترشح هورمون رشد انسانی (HGH) را تنظیم می‌کنند.

موادی که ممکن است تولید هورمون‌های تیروئید را تحریک کنند:
– تیروزین برای تولید هورمون‌های تیروئید ضروری است.
– بتا کاروتن با جمع شدن در تیروئید در بهبود عملکرد غده تیروئید موثر است.
– ید مهمترین ماده مغذی برای سلامت تیروئید است – 20٪ از یدهای بدن در غده تیروئید جمع شده است و ید اضافی ممکن است باعث کم‌کاری تیروئید شود.
– روی ممکن است عملکرد غده تیروئید را بهبود بخشد.
– ویتامینA برای عملکرد بهینه تیروئید مورد نیاز است و ممکن است اختلال عملکرد تیروئید در نتیجه کمبود ویتامینA رخ دهد.
– ویتامین B2 برای عملکرد غده تیروئید لازم است.

موادی که ممکن است برای تیروئید سمی باشد:
– آلومینیوم
– مونو سدیم گلوتامات (MSG) برخی غذاهای کنسروی و غذای چینی.
– دانه‌های سویا ممکن است تولید هورمون‌های تیروئید را مهار کرده و خطر کم‌کاری تیروئید را افزایش دهند. تغذیه نوزادان
با شیر سویا ، ممکن است خطر ابتلا به کم‌کاری تیروئید را در آن‌ها افزایش دهد.
–  استرس بیش از حد ممکن است باعث کم‌کاری تیروئید شود.
– هیپوکلریدریا (کمبود اسید معده) ممکن است باعث کم‌کاری تیروئید شود.

کم‌کاری تیروئید می تواند باعث بروز علائم زیر شود:
– ممکن است خطر آترواسکلروز را افزایش دهد.
– ممکن است خطر حمله قلبی را افزایش دهد.
– ممکن است خطر برخی از بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهد (بیماران کم‌کاری تیروئید به طور کلی سطح بالایی از کلسترول LDL و
لیپوپروتئین (a) را نشان می دهند).
– ممکن است خطر فشار خون بالا را افزایش دهد.
– ممکن است خطر سکته مغزی را افزایش دهد.
– ممکن است باعث اختلال در عملکرد کلیه‌ها شود.
– ممکن است باعث یبوست شود (این امر در اثر کاهش حرکات گوارشی رخ می دهد).
– ممکن است عملکرد سیستم ایمنی بدن را مختل کند.
– ممکن است سطح سرمی کلسترول، تری گلیسیرید، LDL و لیپوپروتئین (a) را افزایش دهد.
– خستگی یکی از اصلی ترین علائم کم‌کاری تیروئید است.
– چاقی ممکن است ناشی از کاهش میزان متابولیک پایه باشد که در نتیجه کم‌کاری تیروئید رخ میدهد.
– ممکن است باعث دمای پایین بدن شود.
– ممکن است باعث ضعف عضلات و گرفتگی عضلات شود.
– ممکن است خطر پوکی استخوان را افزایش دهد.
– ممکن است باعث افسردگی و اضطراب شود.
– ممکن است باعث سردرد شود.
ممکن است باعث ریزش مو، خشکی مو و شکنندگی مو شود.

منیزیم یک ماکرو مینرال قلیایی است که به عنوان الکترولیت عمل میکند، ماده مغذی مهمی برای حمایت
از قلب و عروق محسوب میشود. منیزیم در بیش از 330 واکنش آنزیمی که برای تولید ATP( سوخت
همه سلولهای بدن) حیاتی هستند، شرکت میکند. منیزیم همراه با پتاسیم کاتیون اصلی داخل سلولی
هستند، الکترولیتی که جریان الکتریکی مثبت را هدایت میکند.
کمتر از 2 ٪ آمریکاییها دچار کمبود منیزیم شدهاند، کمبود منیزیم میتواند ناشی از دریافت ناکافی منیزیم
از رژیم غذایی باشد یا از دست رفتن منیزیم به واسطه بیماریهایی مانند دیابت، مشکلات گوارشی
(سندروم روده تحریک پذیر، syndrom gout leaky ،بیماری سلیاک، جذب ضعیف، اسهال مزمن)
باشد.
مطالعه ای در این زمینه حاکی از عدم مصرف منیزیم روزانه به میزان کافی در 03 ٪ جمعیت بود.
منیزیم ممکن است به جلوگیری از حمله قلبی کمک کند و احتمال مرگ پس از حمله قلبی را کاهش
میدهد:
آریتمی شدید ممکن است در نتیجه کمبود منیزیم رخ دهد- کمبود شدید منیزیم ممکن است منجر به آریتمی
کشنده و تاکی کاردی در بیماران مبتال به بیماری قلبی شود.
منیزیم ممکن است باعث پیشگیری از آترواسکلروز شود بهطوریکه مانند یک مسدود کننده کانال کلسیم
عمل کند و در نتیجه حاللیت کلسیم را افزایش دهد.
سولفات منیزیم، نمکهای اپسوم، یک ملین عالی برای یبوست است که جذب طبیعی آب از روده را
کاهش میدهد و باعث حرکت روده میشود.
در بیشتر بیماران دیابت شیرین کمبود منیزیم دیده میشود و ممکن است مقاومت به انسولین در نتیجه
کمبود منیزیم رخ دهد که منجر به دیابت شود.
منیزیم ممکن است باعث افزایش HDL شود و سطح سرمی LDL را کاهش دهد و اکسید شدن کلسترول
LDL را مهار کند.
منیزیم در سالمت استخوانها نقش دارد؛ 46 ٪ منیزیم بدن در استخوان متمرکز شده است.
به نظر میرسد کمبود منیزیم در سلولهای عضالنی عاملی در ایجاد فیبرومیالژیا (درد ماهیچه) است. 24 ٪ از کل
منیزیم بدن در عضالت ذخیره شده است و نقش منیزیم در عضالت، اطمینان از رسیدن اکسیژن کافی به
عضله است. و نیز منیزیم در حرکت عضالت و انتقال تکانهای عصبی به عضالت کاربرد دارد.
منیزیم هنگامیکه دقیقا قبل از خواب مصرف شود، امکان بهبود در کیفیت خواب را ایجاد میکند.

منیزیم ممکن است با این مواد تداخل داشته باشد:
وجود منیزیم زیادی ممکن است باعث جلوگیری از آزاد شدن استیل کولین شود.
وجود منیزیم زیادی ممکن است کلسیم را کاهش دهد چرا که منیزیم برای جذب، با کلسیم رقابت می کند-
نسبت منیزیم به کلسیم باید1 به 2باشد مصرف منیزیم بالاتر از این نسبت باعث دفع کلسیم میشود.
مکمل منیزیم نباید همزمان با تتراسایکلینها استفاده شود )زیرا منیزیم ممکن است در جذب و اثربخشی
تتراسایکلینها تداخل ایجاد کند( داروهای وابسته به شرکت های داروسازی.

کمبود منیزیم می تواند باعث موارد زیر شود:
– اسپاسم عضله
– کلسیفیکاسیون عروق
– اضطراب
– افسردگی
– فشار خون
– سلامت استخوان
– خواب

غذاهایی که دارای منیزیم باالیی هستند:
– mackerel ماهی
– شکالت تلخ
– ماهی تن
– ماهی سالمون
– بادام
– برنج قهوه ای
– ماست
– لوبیا سفید
– اسفناج
– برگ چغندر
– تمر هندی
– بامیه
– آواکادو
– سیب زمینی با پوست
– سویای تازه و سبز