زردچوبه (Curcuma longa) از اعضای خانواده زنجبیل است. از نظر تاریخی به عنوان ادویه آشپزی و
برای درمان انواع مختلفی از وضعیت‎ها 4000 سال استفاده گردیده است. ریشه زردچوبه محتوی بیش از
200 ماده مغذی شناخته شده می‌باشد و تحقیقات نشان می‌دهد که زردچوبه ممکن است به مبارزه با
عفونت‌ها، برخی سرطان‌ها، کاهش التهاب، درمان مشکلات گوارشی و حفظ حافظه در افراد مبتلا به
بیماری آلزایمر کمک کند. زردچوبه، گیاهی از خانواده زنجبیل، بومی جنوب شرقی آسیا است و در آن
منطقه، در درجه اول در هند، به صورت تجاری پرورش می یابد. ریزوم (ساقه زیرزمینی) آن به عنوان
ادویه آشپزی و داروی سنتی استفاده می‌شود. از لحاظ تاریخی، زردچوبه در آیورودا و سایر سیستم‌های
پزشکی سنتی هند و همچنین سیستم‌های پزشکی آسیای شرقی مانند طب سنتی چین استفاده می‌شد. در هند،
به طور سنتی برای اختلالات پوست، دستگاه تنفسی فوقانی، مفاصل و دستگاه گوارش استفاده می‌شد.
زردچوبه به عنوان یک مکمل غذایی برای انواع بیماری‌ها از جمله آرتروز، اختلالات گوارشی،
عفونت‌های تنفسی، آلرژی، بیماری کبدی، افسردگی و بسیاری دیگر شناخته می‌شود. کورکومین ممکن
است به اندازه (و ارزانتر از) داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) برای درمان التهاب موثر
باشد. کورکومین به زردچوبه رنگ زرد می بخشد.

فواید سلامتی:
– ممکن است به پیشگیری و درمان تصلب شرایین کمک کند
– ممکن است بوسیله مهار تجمع پلاکت‌ها و کاهش سطح فیبرینوژن بالا، لخته شدن غیرطبیعی خون را مهار کند
– ممکن است اثرات سمی آسیب ایسکمی در مغز پس از سکته مغزی را کاهش دهد
– ممکن است به پیشگیری یا درمان کولیت کمک کند
– ممکن است اسهال را در بیماران مبتلا به سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) کاهش دهد
– ممکن است به کاهش نفوذپذیری روده کمک کند
– ممکن است سطح افزایش یافته فاکتور نکروز تومور (TNF) را کاهش دهد
– ممکن است به جلوگیری از زخم معده کمک کند
– ممکن است سندرم روده تحریک پذیر (IBS) را کاهش دهد
– ممکن است کولیت اولسراتیو را تسکین دهد
– ممکن است پانکراتیت را تسکین دهد
– ممکن است آسیب کلیه را که در بیماران دیابتی ایجاد می‌شود (نفروپاتی دیابتی) را کاهش دهد
– ممکن است به پیشگیری و درمان سرطان کمک کند (مثانه، مغز، پستان، روده بزرگ، روده اثنی
عشر، معده، دهانه رحم، آندومتر، تخمدان، مری، کبد، لوزالمعده، ریه، سرطان خون)
– ممکن است هلیکوباکتر پیلوری را مهار کند
– ممکن است تولید آنتی بادی‌ها را افزایش دهد
– ممکن است تولید گلبول سفید خون را افزایش دهد
– ممکن است دارای آنتی اکسیدان‌های قوی باشد
– ممکن است سبب کاهش سطح سرمی کلی (کلسترول، LDL، تری گلیسیرید) و افزایش (HDL) شود
– ممکن است مقاومت به انسولین را کاهش دهد
– ممکن است عملکرد کبد را افزایش دهد
– ممکن است به جلوگیری از سیروز کمک کند
– ممکن است به پیشگیری از آرتروز کمک کند
– ممکن است التهاب مرتبط با آرتریت روماتوئید را تسکین دهد
– ممکن است از پیشرفت بیشتر بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) جلوگیری کند
– ممکن است به پیشگیری از آسم کمک کند.
– ممکن است به جلوگیری از بیماری پارکینسون کمک کند
– ممکن است با این مواد بالقوه سمی مقابله کند
– ممکن است اثرات سمی گلوتامیک اسید را مهار کند
– ممکن است به جلوگیری از کبد چرب ناشی از فروکتوز و افزایش تری گلیسیرید ناشی از فروکتوز
کمک کند
– ممکن است آنزیم سیکلواکسیژناز-2 (COX-2) (باعث التهاب و سرطان می شود)را مهار کند
– ممکن است توانایی نیتروزامین در ایجاد سرطان کبد را مهار کند
– ممکن است اثرات سمی آکریل آمید را خنثی کند (غذای سرخ شده حاوی آکریل آمید ممکن است
باعث سرطان شود)
– ممکن است اثرات سمی ناشی از (اینترلوکین 1،6،8) و (لکوترین B4، C4) را مهار کند
– ممکن است پروتئین Kinase C (علت سرطان) را مهار کند
– ممکن است به کاهش آسیب کبدی ناشی از آفلاتوکسین (قارچ‌ها) کمک کند
– ممکن است به کاهش پروتئینC-Reactive (CRP) کمک کند
– ممکن است از آسیب های وارد شده به روده کوچک توسط داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی
(NSAIDS) جلوگیری کند
ممکن است آسیب DNA ناشی از آرسنیک را خنثی کند

اثرات سمی کورتیزول ( در میزان‌های بالای آن)

– روند پیری را تسریع می‌کند.

– سیستم ایمنی را سرکوب می‌کند.

– ممکن است دلیلی برای فشار خون بالا باشد.

– ممکن است باعث خستگی شود.

– ممکن است باعث مقاومت به انسولین شود.

– ممکن است در چاقی همکاری و کمک کند.

– میزان نوران بازدارنده آلزایمر را افزایش می‌دهد.

– کورتیزول باعث افزایش اشتها می‌شود. (منجر به پرخوری در دوره های استرس می‌شود.)

– در بیماران افسردگی سطح کورتیزول عصرگاهی بزاقی به مقدار (>mg/ml 0.594) افزایش پیدا میکند.

– بی خوابی

– میگرن

– خطر ابتلا به PMS را افزایش می‌دهد.

– کورتیزول در پاسخ به استرس در بدن تولید و آزاد می‌شود.